به گزارش خبرنگار مهر ، سعید افزونتر پِِِِژوهشگر موسیقی در ابتدای نشست به جنبه های مردم شناسی موسیقی در هنر نمایشی تعزیه اشاره کرد و گفت: موسیقی وهنر نمایشی تعزیه از جمله ابزارهایی هستند که همواره در میان عامه مردم با استقبال روبرو بوده و همچنین رابطه خاصی با موسیقی ایرانی داشته است.
افزونتر در ادامه با ارائه اسلاید نمایش به تغزیه دوران قاجار اشاره کرد و گفت:درباره تعزیه دوران قاجار به ویژه تکیه دولت تهران آثاری مکتوب از سفرنامه های فرهنگی سفیران و همچنین تصاویری از تعزیه موجود است اما ازموسیقی درتعزیه آن دوران اثری وجود ندارد؛ اما در تحقیقی که انجام داده شده سبک موسیقی در آن دوران به نوعی برگرفته از موسیقی مجلسی بوده است و به گام مینور شبیه تر است تا موسیقی ایرانی به عنوان نمونه می توان به تعزیه خوانی شادروان پاک نفس اشاره کرد.
وی درباره موسیقی در تعزیه مناطق گفت:روند نمایش هنر تعزیه در تهران و شهرهای بزرگ چندان دوام نیاورد و با روی کار آمدن رضا خان درست بعد از سال 1925 نمایش هنر تعزیه ممنوع شد و در مناطق بومی ایران بیش از گذشته نمود پیدا کرد با کوچ تعزیه به مناطق مختلف ایران موسیقی نواحی در هنر تعزیه راه پیدا کرد که تکیه "بودجان" در خوانسار یکی از معروف ترین تکیه هایی است که موسیقی نواحی خوانسار را در تعزیه رواج داد.
این پژوهشگرافزود: موسیقی در تعزیه خوانسار به گونه ای رشد کرد که رد پای ردیف میرزا عبد الله در تعزیه هم را یافت و پیشرفت کرد به گونه ای که امروزه شرایطی فراهم شده که خواننده های خوب را به خوانسار دعوت می کنند تا در ایام تاسوعا و عاشورا ،در این تکیه بخوانند.
وی در پایان به نقش نی در تعزیه اشاره کرد وگفت:نی در گذشته تنها در مجلس تعزیه خوانی طفلان مسلم خوانده می شد اما امروز در تمام تعزیه ها و همچنین سرنوشت خوانی از نی استفاده می شود.
در این نشست که به موسیقی شناسی هنر نمایشی تعزیه اختصاص داشت و به همت دفتر شعر و موسیقی وزارت ارشاد برگزار شده بود کوچکترین بحثی درباره موسیقی دستگاهی که به نوعی وام دار تعزیه است نشد و به گفته حاضرین در نشست که ترکیبی از پژوهشگران و هنرجویان موسیقی را تشکیل می دادند تحقیق ارائه شده به شکلی ناقص ازنقش موسیقی در هنر نمایشی تعزیه ارائه شد.
نظر شما